Yeniden Bismillah . . .  

Aylar sonra ilk kez bir yazı eklemek istedim siteme, ilk kez duygularımı paylaşmak. Kendime gaz vermek için, dünyanın büyüsü ve meşguliyeti içinde kaybolmamak için, aslıma dönmek ve yeniden bismillah demek için.

Altan Civelek'in söylediği bir şarkıyı dinlerken birden zihnim kaydı; ölüme, vefaya. Tefekkür etmek istedim doya doya.


Minik bebeğim geldi gözlerimin önüne, eşim, anam - babam. Ben ölsem dedim ne olur minik bebeğimin hali, bensiz ne yaparlar diye. Düşüncesi bile beni çok yordu. İrkildim ardından. Onların rızkını veren ben değilim Allah(c.c.) diye. Belki bensiz kalmanın acısı. Hepi topu o kadar diye.

Sonra kendimi hatırladım, ölüme ne kadar hazırım diye. Ölmekten korktum. Hazırlıksızlığıma korktum. Kendimden şüpheye düştüm.

Uzun süredir aklımda olan ama sürekli ertelediğim yeniden bismillah deme zamanının geldiğini gördüm.

YENİDEN BİSMİLLAH YA RAB. YENİDEN BİSMİLLAH...